Systemisch werken: overname  

Uit liefde voor ons systeem van herkomst, ons gezin en familie, vader of moeder nemen we als kind overtuigingen, waarden en gevoelens over. We willen erbij horen. Het kan zelfs ook verder zijn gegaan, dat je sterke emoties hebt overgenomen. Of omdat je vader of moeder de eigen last niet kon dragen, jij de verantwoordelijkheid hebt overgenomen.

Het kan bijvoorbeeld zijn gebeurd dat je moeder haar vader als klein meisje heeft verloren en toen niet om kon gaan met dit intense verdriet. Als kind kan je dit verdriet haarfijn hebben aangevoeld en (innerlijk) gezegd: “Mama, ik zorg wel voor je, je hoeft niet verdrietig te zijn.” Of heb je als kind het verdriet overgenomen omdat je moeder daar niet mee om kon gaan. Kinderen neigen onbewust tot overname wat, in dit voorbeeld, bij hun moeder of de generatie daarvoor behoort.

Een ander voorbeeld is dat je als kind een bepaalde studie of werk bent gaan doen en eigenlijk hiervoor hebt gekozen, omdat vroeger je vader die kans niet heeft gehad, en jij het nu in zijn plaats doet. Je bent dus als kind iets gaan dragen wat van de ander is. Deze taak of emotie heb je onbewust overgenomen om deze alsnog uit te voeren of te verwerken. Dit vanuit het gevoel dat de ander niet sterk genoeg is of de kans heeft gehad om zijn/haar doel te vervullen. Innerlijk heb je gezegd “Ik doe het voor jou”. Deze dynamiek heet Overname.

Bert Hellinger zegt: “Ieder mens is in staat is te ‘dragen’ wat van hem of haar is. Ook al is dat soms zwaar. Als je naast je eigen last ook iets voor een ander draagt, dan kan het teveel worden. De kans bestaat dat je weer een deel van jouw ‘pakket’ doorgeeft aan een ander, vaak een volgende generatie. Zo ontstaat er een patroon in een familie waarin generatie op generatie wordt ‘gedragen’ voor een ander”.